Cegielski Tadeusz - Sekrety masonów, LITERATURA FAKTU - j. polski

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tadeusz Cegielski
SEKRETY
MASONÓW
Pierwszy stopień wtajemniczenia
Agencja Omnipress
Warszawa 1992
Ilustracje ze zbiorów Autora
Opracowanie graficzne: Zenon Porada
Redaktor: Jadwiga Kotarska
Redaktor techniczny: Teresa Pazyra
© Copyright by Agencja Omnipress
ISBN — 83-85028-25-0
Druk i oprawa Tomaszowskie Zakłady Graficzne
ul. Farbiarska 32/34, 97-200 Tomaszów Maz.
Nakład 10.250 egz.
Ark. druk. 7,5. Ark. wyd. 7,0.
Legendy i tajemnice
sztuki królewskiej
Jest ich na świecie prawie osiem milionów, wśród nich
lwia część to mężczyźni. Zrzeszeni są w kilkuset niezale
żnych związkach lóż, zwanych „obediencjami". Naj
większa grupa braci w fartuszkach działa w Stanach
Zjednoczonych — ponad 5 milionów — w 1500 lóż.
W historycznej kolebce ruchu — Wielkiej Brytanii
— żyje przeszło milion inicjowanych do wolnomularst
wa, a w samym tylko Londynie jest 1700 lóż. We
Francji, gdzie loże od połowy XVIII wieku na trwałe
wpisały się w społeczny pejzaż,
les flis de la Lumière
[synowie światła] — stanowią już tylko sześćdziesięcio-
tysięczną grupę. W Republice Federalnej Niemiec loże
liczą 45 tys. członków, we Włoszech — 30 tys., w Nor
wegii zaś — 20 tys.
Wbrew pokutującej tu i ówdzie opinii, loże masońskie
nie są organizacjami tajnymi. W krajach, w których
działają, podlegają ogólnym przepisom o organizacjach
społecznych lub religijnych. Jednak i dziś — tak jak
w czasie narodzin ruchu około połowy XVII w. — at
mosfera tajemniczości otacza wolnomularstwo, jego cele
i zasady. Nic w tym dziwnego, skoro masoneria od
grodziła się od profanów dość szczelnym murem dys
krecji i obowiązku milczenia. Tajemnica rozciąga się
jednak jedynie na niektóre wewnętrzne sprawy lóż — na
rytualną część zgromadzeń. Cała reszta: składy osobowe
lóż, struktura organizacyjna i zasady działania, wreszcie
fundamenty filozoficzne i programy działania należą do
jawnej sfery „sztuki królewskiej" — jak sami masoni
nazwali swój ruch.
5
Tajny charakter masońskiego rytuału, towarzyszą
cych mu symboli i formuł stał się nie tylko przyczyną
licznych spekulacji, ale i pociągnął poważne oskarżenia
pod adresem
sztuki królewskiej.
Początkowo, już w pier
wszej połowie XVIII w., występował z nimi Kościół
katolicki, w okresie rewolucji francuskiej, zwłaszcza zaś
restauracji po 1815 r., również część opinii europejskiej.
Ta ostatnia, inspirowana przez zajadłych przeciwników
wolnomularstwa we Francji: księdza biskupa Augustina
Barruela (notabene dawnego masona), François Lefran-
ca i wielu innych, przypisała lożom nie tylko przy
gotowanie światowego spisku, mającego na celu obale
nie tronów i zniszczenie Kościoła, ale i najróżniejsze
niedozwolone praktyki, w rodzaju czarnych mszy. Ega
litarny, demokratyczny charakter lóż uznany został za
źródło rewolucji we Francji i w innych krajach. Przypo
mniano, iż hasła
wolności, równości i braterstwa
narodzi
ły się w związkach masońskich w okresie przed 1789 r.
Równocześnie fakt, iż rytuał wolnomularski zbliżony
jest pod wielu względami do religijnego, napiętnowano
jako naigrawanie się z religii i Kościoła.
Podobne oskarżenia uznane zostały przez naukę his
toryczną za zupełnie bezpodstawne, a i ideowe od
działywanie lóż na atmosferę polityczną we Francji
przedrewolucyjnej nie może być przeceniane. Wrogie
masonerii nastroje i oceny stały się przyczyną pokutują
cej do dziś czarnej legendy. Pożywką dla niej była
w ostatniej ćwierci XIX stulecia sytuacja polityczna we
Francji, po części i we Włoszech. We Francji, w okresie
II Republiki rząd przyjął zdecydowanie laicki, świecki
kurs w sprawach wewnętrznych — stojąc na gruncie
zasady rozdzielenia państwa i Kościoła. Niekorzystny
dla interesów Kościoła katolickiego zwrot można było
tłumaczyć zakulisowymi wpływami lóż i wolnomularzy.
Republika Francji należała — i należy do dziś — do
tych nielicznych krajów, w których udział wolnomula
rzy w życiu publicznym był znaczny i spektakularny.
W latach 1879-1931 aż pięciu prezydentów szczyciło się
przynależnością do
sztuki królewskiej,
zaś w latach
6
1875-1957 dwudziestu dwóch premierów należało do
masonerii. Utarł się zwyczaj, naruszony dopiero za
prezydentury François Mitterranda, iż tekę ministra
oświaty piastuje każdorazowo któryś z
synów światła.
Nieco inaczej kształtowała się sytuacja we Włoszech,
gdzie przyczyną oskarżeń pod adresem wolnomularstwa
stał się udział środowisk masońskich w dziele zjed
noczenia kraju i likwidacji Państwa Kościelnego. Włosi,
identycznie jak Francuzi, akceptują w pełni dokonane
zmiany polityczne, ale nie zawsze orientują się, że za
nieodzowny postęp zapłacić musiała... masoneria.
Szczególnie prymitywna , a zrodzona przed II wojną
światową, polska wersja czarnej legendy zakłada, że
masoneria snuje sieć spisku również na zgubę całości
i suwerenności państwa. Niewidzialnym sponsorem tej
akcji miał być... kapitał żydowski w jednym, zaś komu
nizm w drugim wariancie legendy. Antymasońska kam
pania, która doprowadziła do samorozwiązania się
Wielkiej Loży Narodowej Polski w 1938 r., wyszła
z kręgów endecko-klerykalnych i przebiegała równolegle
do podobnych kampanii, prowadzonych w III Rzeszy
i krajach przez nią opanowanych. Zdziwienie musi
budzić fakt, iż ta niechlubna przeszłość nie została
całkowicie zamknięta. „Masoński spisek" straszy dziś
nie tylko na łamach półlegalnych wydawnictw.
Obok czarnej ma również wolnomularstwo swoją
białą czy też heroiczną legendę. Zwolennicy tej drugiej
chętnie podkreślają przemożny wpływ
sztuki królewskiej
i jej adeptów na intelektualny, polityczny i cywilizacyjny
postęp ludzkości w ostatnich trzech wiekach. Na gruncie
białej legendy dokonało się utożsamienie emancypacyj
nych i liberalnych tendencji Oświecenia i nastąpnego
— XIX stulecia z wolnomularstwem. Towarzyszące
rozwojowi
sztuki królewskiej
oskarżenia i pomówienia,
prześladowania wolnomularzy przez despotyczne i tota
litarne reżimy przydały masonerii swoistej aureoli mę
czeństwa. Czarna legenda stanowi pożywkę dla jej
przeciwieństwa; obie są przykładem mitologizacji świa
domości społecznej.
7
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Cegielski Tadeusz - Sekrety masonów, LITERATURA FAKTU - j. polski

Odnośniki